۰۶ بهمن ۹۵ ، ۲۳:۲۶
معلم دیروز و معلم امروز
یاهو
چشم برهم میزنی و می بینی سال های زیادی از عمرت گذشته است. یک دفعه به خودت میایی و میگویی راستی چه در کوله بارم دارم؟ آیا توانسته ام آن طور که باید زندگی کنم و توشه آخرتم راجمع کنم.
و من...قدم بر جای پای پدر گذاشتم...با همان عشق با همان علاقه...اما با فضایی شاید متفاوت. و حالا که چندسالی توفیق خدمتگزاری به خلق خدا را دارم از خود می پرسم: سمانه آیا توشه ای برای آخرت جمع کرده ای؟آیا توانسته ای مانند پدر باشی؟؟؟؟؟
می دانم که هیچ گاه به پای پدر نخواهم رسید. پدر تمام تلاشش را کرد و عشق و علاقه را با ایثار و از خود گذشتگی در هم آمیخت و من..... فقط می توانم بگویم تمام سعی و تلاشم را خواهم کرد تا بتوانم در همان مسیری قدم بردارم که او گذاشت.
معلم دیروز(پدرم)
معلم امروز(من)
